vergrooting

In memoriamDoor René Goris op Thursday 12 Jul 2007 om 12:19:41

Zoals vele van jullie al gehoord hebben is, mijn vader, Cees Goris vorige week woensdag 4 juli plotseling overleden. Dat was een flinke schok, mijn vader, die mij bijna dagelijks in het ziekenhuis kwam opzoeken en die mij drie keer per week naar de polikliniek begeleide toen ik zelf nog niet mocht autorijden, die oh zo sportief was, die je altijd kon bellen om te gaan wielrennen, wandelen of zo maar voor een praatje... Zoals mijn moeder het zo mooi verwoord heeft:

Altijd bezig, er altijd bij
Met een grap of een spelletje
Het is over, het is voorbij


Met mij gaat nog alles goed, de acupunctuur heeft niet gewerkt en daar ben ik dan ook mee gestopt. Mijn bloedwaardes waren de laatste keer weer sterk verhoogd en zijn bijna weer 'normaal'. Ik zal volgende keer weer mijn bloedwaardes bijwerken.



Reacties

12 Jul 2007 om 12:59:06 Door Joke L
He Rene, dat je nu toch weer wat schrijft, petje af. Hou jezelf goed in de gaten. Groetjes van Joke
12 Jul 2007 om 11:48:44 Door saskia
hee lieve neef, dikke kus
13 Jul 2007 om 12:51:51 Door Guus R
Hi René, Zoals je ongetwijfeld hebt -of is het nou 'heb'? Sorry, ik ben sinds enige dagen enigszins de kluts kwijt- gezien heb ik in het gastenboek enkele dingen over je vader gekrabbeld. Méér dan veertig jaar heb ik hem gekend, een graag lachende man, kan zijn overlijden feitelijk nog niet bevatten. Eén van de sympathiekste mensen welke ik in mijn leven heb gekend. Toen ik afgelopen zaterdagmiddag die uiterst smaakvolle rouwkaart ontving heb ik zowat een half uur lang hartgrondig staan vloeken. Over een week of wat zal ik Ada een keer bellen. Goed dat je weer zo snel ben gestart met webloggen. Ik schreef ook al binnen vierentwintig uur na de crematies van mijn ouders. De eerste keer, in 1995, het eerste hoofdstuk van een boekje over haar. De tweede keer, in 2001, een juridisch getint stuk. Schrijven is op dat moment het moeilijkste wat er is, alles is tijdens zulke periodes moeilijk. Het is het beste wat men kan doen, al was het maar omdat het je leert om zo snel als mogelijk zoveel mogelijk de knop om te zetten. Onthou: DINGEN SLIJTEN IN BEETJES!!! Doe je moeder en Patricia mijn hartelijke groeten.
13 Jul 2007 om 09:12:22 Door joke en leon
Hee lieve neef, Ik start zojuist op en zie jouw berichtje over Cees. Ik krijg het er koud van! Ja zo was mijn broertje en ook voor mij was hij er altijd!!!!!! Sterkte en groetjes aan Heidi, Joke
13 Jul 2007 om 11:08:26 Door Guus R
Hoewel het tijdens mijn vorige reactie nog heel vroeg in de nacht was, was ik niet meer helemaal scherp, compleet, beteffende die troostende bedoelde opmerking. DINGEN SLIJTEN IN BEETJES, ZO OOK VERDRIET!!! @Joke. Allereerst; ook jij gecondoleerd. Na het schrijven van die reactie heb ik vannacht nog wat in dit dappere weblog gelezen. In een eind april/begin 2006 geplaatste reactie afficheerde je jezelf als 'je oude tante'. Cees noemde mij de afgelopen tien jaar in telefoongesprekken altijd 'een oude man'. Wat is dat toch met de Goris' familie? Net zoals jij loop ik tegen de zestig, ik heb me nog nooit ouder, oud, gevoeld. Voor een orthodontiepraktijk organiseer ik weleens fietstochten, ondanks mijn ruim een pakje sigaretten per etmaal fiets, sprint, ik die zowat dertig jaar jonger zijnde medewerksters er zes keer uit. Na het fotograferen van een bruiloftsreceptie liggen mijn foto`s eerder in de mail dan de huwelijksnacht is beeïndigd. De jongeman haalde weer eens een nacht door. Komt het doordat ik in een flitsender deel van de Randstad woon? Geen kinderen, kleinkinderen, heb? Juridische gevechten me vitaliseren? Enkele dagen geleden stond ik om kwart voor 9 's avonds bij de kassa van Albert Heijn, het nauwelijks zeventienjarige meisje was overduidelijk aan het einde van haar Latijn, ik trok even mijn 'stand up comedian'-register open zodat ze een minuut later achter haar gelddoos lag te kronkelen, ze vroeg me: "Guus, hou oud ben je eigenlijk?" Ik antwoordde: "Achttien... nee 17... nee 15". De AH-vestiging ging die avond een half uur later op slot. Aan Cees hebben we gezien dat we allemaal te kort leven om onszelf oud te kunnen noemen. De wereld wordt oud, de zee wordt oud, het strand, de bossen, worden oud, -Amsterdamse, Brielse- huizen worden dat, mensen worden dat niet. @René. hoe moeilijk dat deze dagen, weken, maanden ook is, blijf knokken. Jij zal een uitzondering zijn want jij wordt oud, hèèl erg oud. Dat is je van harte gegund!
13 Jul 2007 om 09:31:23 Door Els
Wat goed van je dat je zo snel al op je weblog over je vader schrijft. Het doet pijn als ik het lees en ik voel je gemis, maar tegelijkertijd is het ook fijn om je verdriet te kunnen delen. Ik hoop volgende week te lezen dat je dit weekend hebt gebruikt om te gaan varen. De zon en de wind geven je weer wat energie.....

Laatste 5 reacties
alweer bijna een jaar geleden dat ik hier was; hoe gaat het nu met jullie???...
Joop
17-01-2019 10:45:33
Je leeft nog steeds, dat is de allergrootste prestatie. Reuzejammer dat er een (...
Guus Rombouts
13-02-2018 04:55:06
Hallo Rene, nog steeds aktief met fietsen en koken? het blijft stil in het blog ...
Joop
09-02-2018 12:09:52
Binnen enige weken tijd enkele bekenden verloren. O.m. een jeugdvriendin welke l...
Guus
10-10-2017 12:11:39
Contact
Rene Goris, Goris IT
Brielle
Nederland
Doneer
doneer